Saltanatın kaldırılması (1922): Osmanlı’daki padişahlık yönetimi sona erdi.
Cumhuriyetin ilanı (1923): Halkın egemenliğine dayanan yönetim şekli benimsendi.
Halifeliğin kaldırılması (1924): Dinin devlet işlerinden tamamen ayrılması sağlandı.
Siyasi partilerin kurulması: Çok partili hayata geçiş denemeleri yapıldı.
1924 Anayasası: Yeni rejimin esasları belirlendi.
Medeni Kanun’un kabulü (1926): İsviçre Medeni Kanunu esas alınarak laik ve çağdaş bir hukuk sistemi getirildi.
Şeriye mahkemeleri kaldırıldı: Dinî yargı yerine laik yargı sistemi getirildi.
Ceza, ticaret ve borçlar kanunları yenilendi.
Kılık-kıyafet inkılabı (1925): Şapka Kanunu çıkarıldı, fes yasaklandı.
Tekke, zaviye ve türbelerin kapatılması (1925): Dini kurumlar kapatılarak laiklik güçlendirildi.
Soyadı Kanunu (1934): Her Türk vatandaşının soyadı alması zorunlu hale getirildi.
Kadınlara haklar verilmesi:
1930: Belediye seçimlerinde seçme hakkı.
1934: Milletvekili seçme ve seçilme hakkı.
Hafta tatilinin pazar günü olması (1935): Uluslararası normlara uyum sağlandı.
Tevhid-i Tedrisat (Öğretim Birliği) Kanunu (1924): Eğitimde birlik sağlandı, medreseler kapatıldı.
Harf İnkılabı (1928): Arap alfabesi yerine Latin harfleri kabul edildi.
Türk Dil Kurumu ve Türk Tarih Kurumu kuruldu: Türk dili ve tarihi araştırmaları devlet eliyle yürütüldü.
Millet Mektepleri açıldı: Okuma yazma oranı artırılmaya çalışıldı (Atatürk başöğretmen oldu).
Aşar vergisinin kaldırılması (1925): Köylü üzerindeki ağır vergi yükü azaltıldı.
Sanayi ve ticaretin desteklenmesi: Devletçilik ilkesiyle sanayi tesisleri kuruldu.
Bankalar ve iktisadi kuruluşlar açıldı: İş Bankası (1924) gibi kurumlar kuruldu.
Tarımın desteklenmesi: Ziraat bankası güçlendirildi, tohum ve araç yardımı yapıldı.